قرارداد منع افشای اطلاعات محرمانه قراردادهایی کاملا معتبر برای اطمینان از این هستند که اسرار یک شرکت یا سازمان پنهان نگه داشته شوند. این نوع از قراردادها ارتباط ویژه ای را بین شخص یا گروهی با اطلاعات سری و شخص دیگری که می خواهد در آن اطلاعات شریک باشد ایجاد می کنند. قرارداد منع افشای اطلاعات مانند انبارهای مخفی در یک سازمان هستند که از ایده ها و اطلاعات در برابر دزدیده شدن یا به اشتراک گذاری با رقبای دیگر محافظت می کنند، آن هم به شکلی که اسرار فوق العاده محرمانه به هیچ کجا درز نکند.
در این قراردادها دو عامل مهم وجود دارد: یکی مخفی نگه داشتن اسرار و دوم حفاظت از اطلاعات. قرارداد منع افشا به مدیران اجازه می دهد بدون نگرانی از به اشتراک گذاری اطلاعات مهم، سیاستهای خود را در سازمان پیاده کنند. در این قراردادها می توان هر نکته ای را گنجاند، مثلا نحوه ساخت یک محصول، شرکت با چه کسی کار می کند، چگونه یک کسب و کار اداره می شود، نتایج آزمایش، انتشار اخبار محرمانه، و حتی حقوق ویژه اختراعات. مخفی نگه داشتن این اسرار به رشد یک سازمان کمک بزرگی خواهد کرد چرا که رقبا همیشه و تحت عناوین گوناگون به دنبال یافتن راهی برای آگاهی از برنامه های کاری رقیب خود هستند. حفاظت از اطلاعات توسط مدیران نیز باید با دقت صورت پذیرد چرا که این قرارداد با اینکه جدا از قرارداد کاری منعقد میگردد اما می تواند پیچیدگی های قانونی فزاینده ای را به وجود بیاورد.
انعقاد قرارداد منع افشای اطلاعات محرمانه در بسیاری از موقعیت‌های مختلف که اطلاعات خصوصی باید با افراد یا گروه‌های خارج از شرکت به اشتراک گذاشته شود، امری ضروری است. این موقعیت‌ها میتواند برای مثال در زمان فروش یا صدور مجوز یک محصول، قراردادهایی برای حفظ اسرار کارکنان، صحبت با شرکا در مورد مسایل مهم، بستن قرارداد کاری با مشتریان جدید، ترکیب شرکتها و نشان دادن آنچه در جریان است به سرمایه‌گذاران باشد.
دو نوع اصلی قرارداد منع افشا وجود دارد: یک جانبه و دو جانبه. در قرارداد منع افشای اطلاعات یک جانبه، یک نفر موافقت می کند که اطلاعات محرمانه سازمانی را به اشتراک نگذارد، در حالی که در قرارداد دو جانبه، هر دو طرف متعهد می شوند که اطلاعات یکدیگر را مخفی نگه دارند. هنگام عقد این گونه از قرارداد که همراه با قرارداد های کاری بسته می شود، مهم است که نوع کسب و کار، تعهدات بین طرفین و تعداد افراد درگیر در حفظ اطلاعات مهم در نظر گرفته شود. آکادمی ارغوان مریدی مدیر منابع انسانی در این مقاله در رابطه با نکات مهم عقد قراردادکاری افشای اطلاعات محرمانه به طور کامل توضیح می دهد.
محدودیتهای قرارداد منع افشای اطلاعات محرمانه
اگر قرارداد منع افشا به خوبی و توسط متخصصان امر نگاشته نشده باشد می تواند مانعی برای همکاری و نوآوری باشد چرا که کارکنان ممکن است از ترس نقض توافق، در به اشتراک گذاشتن ایده ها یا اطلاعات با همکاران خود مردد شوند. این امر حیاتی باعث می شود تا خلاقیت در نطفه خفه شده و مانع توسعه محصول یا خدمات جدید شود.
علاوه بر این،آن قرارداد منع افشای اطلاعات محرمانه که غالبا در خود سازمان و توسط افراد نوشته می شود می تواند پرهزینه باشد. برای مثال در صورت وقوع تخلف یا مواردی که به طور غیرقانونی در بندهای قرارداد گنجانده شده، هزینه های حقوقی و مشکلات پیچیده قانونی میتواند گریبانگیر طرفین شود. این امر به ویژه کسب و کارهای کوچک یا استارت آپ هایی با منابع محدود را می تواند درگیر مشکلات و مسائل زیادی کند.
به طور کلی، در حالی که این قرارداد ها ابزار مهمی برای محافظت از اطلاعات حساس هستند، اما برای کسب و کارها، سازمانها و شرکتها ضروری است که معایب بالقوه را به دقت در نظر بگیرند و قبل از انعقاد چنین توافقنامه هایی، آنها را یا با کارشناسان حقوقی ارزیابی کنند یا از متخصصان در این امر برای نگارش آن کمک بگیرند. راهنمایی متخصصان حقوقی یا افرادی که با این نوع از قرارداد آشنایی دارند باعث می شود تا کسب و کار از صدمات جبران ناپذیر در امان بماند.
چه مواردی در قرارداد منع افشای اطلاعات محرمانه مهم هستند و باید رعایت شوند؟
چه مواردی در قرارداد منع افشای اطلاعات محرمانه مهم هستند و باید رعایت شوند؟
1. شناسایی اطلاعات محرمانه
در قرارداد منع افشای اطلاعات باید به وضوح مشخص شود که چه نوع اطلاعات یا اسراری طبق توافقنامه محرمانه تلقی می شود و باید از آنها محافظت شود. این امر شامل انواع داده ها، اطلاعات یا دانشی است که با افشای آن ممکن است بقای سازمان به خطر افتد یا متضمن ضرر گردد.
2. تعهدات طرفین
قرارداد باید توضیح دهد که هر فرد چه کاری را در جهت حفظ اسرار باید انجام دهد، یعنی شخصی که اطلاعات محرمانه را به اشتراک می گذارد و شخصی که اطلاعات را دریافت می کند. همچنین در ضمن تعهدات افراد باید ذکر شود که شخصی که اطلاعات را دریافت می کند چگونه باید از آن اسرار، محافظت لازم را به عمل آورد.
3. اهداف و دامنه
در قرارداد باید به صراحت اشاره شود که چرا اطلاعات محرمانه به اشتراک گذاشته می شود و چه زمانی شخص دیگر می تواند از آن استفاده کند و چه مواردی شامل سوءاستفاده از قرارداد به شمار می رود. همچنین باید هرگونه محدودیت در مورد نحوه استفاده از اطلاعات مشخص شود.
4. مدت زمان حفاظت از اطلاعات
ذکر مدت زمانی که اطلاعات باید محرمانه بماند در این توافقنامه بسیار ضروری است. نگهداری اطلاعات برای هر موقعیتی می تواند متفاوت باشد، اما باید به وضوح در توافق ذکر شود. برخی اطلاعات تاریخ انقضا دارند و برخی نه، پس ممکن است در توافقی ذکر شود که طرف قرارداد می بایست تا آخر عمر و تحت هر شرایطی اطلاعات و اسرار را افشا نکند.
5. موارد استثناء از محرمانگی
در برخی قراردادها، ممکن است بخشهایی وجود داشته باشند که محرمانه به حساب نمی آیند. برای جلوگیری از هر گونه ابهام یا سردرگمی طرفین در مورد این بخش از اطلاعات، مهم است که این موارد استثناء از پیش مشخص شوند و به وضوح در مورد آنها در قرارداد توضیح داده شود.
6. پیامدهای نقض قرارداد منع افشای اطلاعات
نقض تعهدات توافق شده در قرارداد منع افشا میتواند عواقب مهم و جدی به دنبال داشته باشد. در صورت نقض تعهدات، مشکلات قانونی فراوانی ممکن است به وجود آید و طرفین را مجبور به پرداخت جریمه و غرامت یا برخوردهای قانونی کند. جدا از اینکه این قرارداد نوعی تعهد قانونی را به وجود می آورد، اما باید توجه داشت که متعهد بودن به حفظ اطلاعات سازمان، به تنهایی تعهدی اخلاقی و وجدانی است که طرفین با حفظ آن اصل شرافت انسانی خود را حفظ خواهند کرد.
7. صلاحیت قضایی و قوانین حاکم
در قرارداد منع افشا اغلب مشخص می شود که قوانین حوزه قضایی به چه ترتیب هر گونه اختلافات در توافق را کنترل کنند. این بخش نشان می دهد که هر دو طرف حقوق و تعهدات خود را تحت چارچوب های قانونی قابل اجرا درک کرده و بر آن متعهدند.
8. بند قابل تفکیک
وجود یک بند قابلیت تفکیک در قرارداد منع افشا ضروری است زیرا به این معنی است که برخی از بخش‌های قرارداد لازم الاجرا هستند، حتی اگر دادگاه با بخش‌های این قرارداد موافق نباشد.
9. امضا و اجرا
اگر می‌خواهید قرارداد منع افشای اطلاعات معتبر باشد، باید از همه کسانی که در این قرارداد درگیر هستند امضا بگیرید. این مساله امری مهم است زیرا نشان می دهد که کارکنان شروط قرارداد را در ابتدا درک کرده و سپس آ« را پذیرفته اند.
10. بررسی توسط مشاور حقوقی
هر دو طرف باید نمایندگان قانونی یا مشاوران حقوقی خود را از قبل مطلع سازند یا با آنها مشورت کنند که قرارداد را قبل از امضاء بررسی کنند. این مشورت برای آن است که طرفین مطمئن شوند حقوق آنها در هر بخش قرارداد محافظت شده و تمامی شرایط واضح بوده و قابل اجرا است.
برای جلوگیری از روبرو شدن با پیچیدگی های حقوقی و قانونی به راحتی میتوانید قرارداد منع افشای اطلاعات را از وبسایت آکادمی تخصصی مدیریت منابع انسانی ارغوان مریدی تهیه کنید. در این قرارداد موارد لازم و نکات ذکر شده رعایت گردیده است. قراداد مدت موقت، بسته حامع قرارداد و قوانین کسب و کار در این آکادمی در اختیار شما قرار داده است.
