ارغوان مریدی | مشاور و کوچ منابع انسانی
مدیریت در سازمان‌ها و شرکت‌ها نقش حیاتی در دستیابی به اهداف و افزایش بهره‌وری دارد. با گذشت زمان و تغییرات محیطی و تکنولوژیکی، شیوه‌های مدیریتی نیز دستخوش تحول شده‌اند. تفاوت‌های مدیریت سنتی و نوین یکی از موضوعات مهم و بحث‌برانگیز در حوزه مدیریت است که توجه بسیاری از پژوهشگران و مدیران را به خود جلب کرده است.
مدیریت سنتی معمولاً بر اساس سلسله مراتب سختگیرانه، قواعد و رویه‌های ثابت و کنترل دقیق اجرا می‌شود. در این نوع مدیریت، تصمیم‌گیری‌ها اغلب توسط مدیران ارشد انجام می‌شود و تعاملات رسمی و از بالا به پایین است. هدف اصلی در مدیریت سنتی حفظ نظم و افزایش کارایی از طریق کنترل دقیق است.
در مقابل، مدیریت نوین با تأکید بر انعطاف‌پذیری، نوآوری و مشارکت بیشتر کارکنان در فرآیندهای تصمیم‌گیری شناخته می‌شود. این نوع مدیریت به دنبال ایجاد محیطی است که در آن کارکنان احساس ارزشمندی و انگیزه بیشتری داشته باشند. استفاده از فناوری‌های نوین و تکیه بر داده‌ها برای اتخاذ تصمیمات بهتر، از ویژگی‌های بارز مدیریت نوین است.
آکادمی تخصصی مدیریت منابع انسانی ارغوان مریدی نقشی حیاتی در بهبود و ارتقاء شیوه‌های مدیریتی، چه در مدیریت سنتی و چه در مدیریت نوین، ایفا می‌کند. این آکادمی با ارائه آموزش‌ها و برنامه‌های تخصصی به مدیران و کارکنان، و همچنین مشاوره منابع انسانی به توسعه مهارت‌ها و دانش‌های ضروری برای مدیریت موثر منابع انسانی کمک می‌کند.
در هر دو نوع مدیریت، آکادمی با ارائه آموزش‌ها، دانش و مهارت‌های به‌روز و کاربردی، نقش موثری در بهبود عملکرد سازمان‌ها و افزایش رضایت و تعهد کارکنان ایفا می‌کند. این آکادمی به عنوان منبع ارزشمندی برای یادگیری و توسعه حرفه‌ای، به مدیران و کارکنان کمک می‌کند تا با تغییرات محیطی و تکنولوژیکی بهتر سازگار شوند و با دریافت مشاوره تخصصی به اهداف سازمانی دست یابند.
مدیریت، به عنوان فرآیند برنامه‌ریزی، سازماندهی، هدایت و کنترل منابع برای دستیابی به اهداف، در طول زمان تکامل یافته است. مدیریت سنتی و مدیریت نوین، هر دو با هدف رسیدن به اهداف سازمان هستند، اما در رویکرد، شیوه‌ها و اصول خود تفاوت‌های قابل توجهی دارند. این تفاوت‌ها را می‌توان در جنبه‌های مختلفی بررسی کر.
تفاوت مدیریت سنتی و نوین
1.ساختار سازمانی:
- مدیریت سنتی: ساختارهای سلسله مراتبی و متمرکز را ترجیح می‌دهد. قدرت و تصمیم‌گیری عمدتا در سطوح بالای مدیریت متمرکز است. ارتباطات عموما به صورت بالا به پایین جریان دارد. بخش‌ها به صورت جداگانه عمل می‌کنند و همکاری بین آنها محدود است.
- مدیریت نوین: ساختارهای تخت و غیرمتمرکز را ترجیح می‌دهد. قدرت و تصمیم‌گیری به سطوح پایین‌تر تفویض می‌شود و مشارکت کارکنان در تصمیم‌گیری افزایش می‌یابد. ارتباطات دوطرفه و افقی تشویق می‌شود و همکاری بین‌بخشی و بین‌رشته‌ای اهمیت زیادی دارد. چابکی و انعطاف‌پذیری در ساختار اهمیت زیادی دارد.
سبک رهبری:
- مدیریت سنتی: اغلب از سبک رهبری اقتدارگرا استفاده می‌کند. مدیر نقش فرمانده و کنترل کننده را بر عهده دارد و کارکنان به عنوان پیروان و مجریان دستورات عمل می‌کنند. تمرکز بر کنترل و نظارت بر عملکرد است.
- مدیریت نوین: از سبک‌های رهبری مشارکتی و تحول‌آفرین استفاده می‌کند. مدیر نقش راهنما و مربی را بر عهده دارد و کارکنان را تشویق به نوآوری و خلاقیت می‌کند. تمرکز بر انگیزش، empowerment و توسعه کارکنان است.
رویکرد به کارکنان:
- مدیریت سنتی: دیدگاه سنتی‌تر به کارکنان دارد و آنها را به عنوان نیروی کار صرفاً برای انجام وظایف می‌بیند. آموزش و توسعه کارکنان محدود است و به جای سرمایه گذاری روی منابع انسانی، تمرکز بر کنترل هزینه‌هاست.
- مدیریت نوین: کارکنان را به عنوان ارزشمندترین دارایی سازمان می‌داند. سرمایه گذاری زیادی روی آموزش، توسعه و انگیزش کارکنان انجام می‌دهد. به دنبال ایجاد محیط کار با رضایت شغلی بالا و تعهد کارکنان به سازمان است.
4.فرایند تصمیم‌گیری:
- مدیریت سنتی: تصمیم‌گیری عمدتا در سطوح بالای مدیریت و به صورت متمرکز انجام می‌شود. اطلاعات و داده‌ها به صورت محدود در اختیار کارکنان قرار می‌گیرد. تصمیمات اغلب بر اساس تجربه و شهود مدیران اتخاذ می‌شود.
- مدیریت نوین: تصمیم‌گیری مشارکتی و مبتنی بر داده است. اطلاعات و داده‌ها به طور گسترده در دسترس قرار می‌گیرد و از ابزارهای تحلیلی و داده‌کاوی برای اتخاذ تصمیمات آگاهانه استفاده می‌شود.
5 .نوآوری و انعطاف‌پذیری:
- مدیریت سنتی: کمتر به نوآوری و تغییر توجه دارد و به روش‌های سنتی و ثابت پایبند است. سازگاری با تغییرات محیطی به سختی انجام می‌شود.
- مدیریت نوین: نوآوری و انعطاف‌پذیری را به عنوان عوامل کلیدی موفقیت می‌داند. به دنبال ایجاد محیطی است که در آن نوآوری تشویق شود و سازمان بتواند به سرعت با تغییرات محیطی سازگار شود. استفاده از تکنولوژی‌های جدید و روش‌های agile از ویژگی‌های اصلی آن است.
- دوره آموزشی مدیریت حرفه ای پرسنل از جمله جامع ترین دوره های ارغوان مریدی مدیر و مدرس منابع انسانی می باشد که کمک شایانی به مدیران در مدیریت پرسنل شان می کند.
در پایان، می‌توان گفت که هر دو شیوه‌ی مدیریت سنتی و نوین دارای مزایا و معایب خاص خود هستند. مدیریت سنتی با تأکید بر ساختارهای سازمانی، سلسله مراتب و قوانین ثابت، می‌تواند در محیط‌های پایداری که نیاز به نظم و کنترل دقیق دارند، بسیار موثر باشد.
از سوی دیگر، مدیریت نوین با تأکید بر انعطاف‌پذیری، نوآوری و مشارکت بیشتر کارکنان، در محیط‌های پویا و متغیر مزیت بیشتری دارد.
مدیریت نوین یک تکامل از مدیریت سنتی است. در حالی که مدیریت سنتی بر کنترل، سلسله مراتب و نظارت متمرکز بود، مدیریت نوین بر مشارکت، نوآوری، انعطاف‌پذیری و توسعه کارکنان تاکید دارد.
با این حال، هر دو رویکرد می‌توانند در شرایط مختلف مفید باشند و انتخاب بهترین رویکرد به عوامل متعددی مانند اندازه سازمان، صنعت، فرهنگ سازمانی و شرایط محیطی بستگی دارد.
انتخاب بین مدیریت سنتی و نوین بستگی به شرایط و نیازهای سازمان دارد. به‌طور کلی، ترکیبی از بهترین‌های هر دو رویکرد می‌تواند به ایجاد یک سیستم مدیریتی کارآمدتر و موفق‌تر کمک کند.
استفاده از ساختار و قوانین مدیریت سنتی همراه با نوآوری و مشارکت مدیریت نوین، می‌تواند توازنی ایجاد کند که هم بهره‌وری و هم انگیزه کارکنان را افزایش دهد.
سوالات متداول مقایسه مدیریت سنتی و نوین
مدیریت سنتی با مدیریت نوین چه تفاوتی دارد؟!
مدیریت سنتی و مدیریت نوین در چندین جنبه اساسی تفاوت دارند. مدیریت سنتی بر پایه ساختارهای سلسله‌مراتبی، قوانین ثابت و کنترل دقیق فرآیندها استوار است.
این رویکرد اغلب بر نقش‌های مشخص، تصمیم‌گیری‌های مرکزی و ارتباطات رسمی تاکید دارد. در مقابل، مدیریت نوین با تاکید بر انعطاف‌پذیری، نوآوری و مشارکت گسترده کارکنان شناخته می‌شود.
این رویکرد به دنبال ایجاد محیط کاری است که در آن کارکنان احساس ارزشمندی و انگیزه بیشتری دارند و از فناوری‌های نوین برای بهبود فرآیندهای تصمیم‌گیری استفاده می‌شود. ترکیب این دو رویکرد می‌تواند به ایجاد سیستم مدیریتی کارآمدتر و موفق‌تر کمک کند.
مدیریت سنتی بهتر است یا مدیریت نوین؟؟
انتخاب بین مدیریت سنتی و نوین بستگی به شرایط و نیازهای خاص هر سازمان دارد. مدیریت سنتی با تأکید بر ساختارهای رسمی و کنترل دقیق، در محیط‌های پایدار و با نیاز به نظم بیشتر موثرتر است. از سوی دیگر، مدیریت نوین با توجه به انعطاف‌پذیری، نوآوری و مشارکت کارکنان، برای سازمان‌هایی که در محیط‌های پویا و متغیر فعالیت می‌کنند مناسب‌تر است. در نهایت، ترکیبی از این دو رویکرد می‌تواند به ایجاد یک سیستم مدیریتی کارآمدتر و موفق‌تر کمک کند.
